Kullanıcı girişi yapabilmeniz için kullanıcı adı ve parolaya sahip olmanız gerekmektedir. Üye değilseniz sağdaki bölümden üyelik kaydı gerçekleştirebilirsiniz.
Şifrenizi unuttuysanız sağdaki Yeni Üyelik/Şifremi Unuttum bölümüne sadece email adresinizi giriniz.
Hızlı ama sakin ve elbette Kural Dışı
Matbu dergilerde yayınlanan yazıların genellikle konularına göre tasnif edilerek kitaplaştırıldığını biliyoruz. İnternet üzerinden takip edilen dergilerde yayınlanan yazıların da aynı şekilde kitaplaştırılması giderek daha çok rastlayacağımız bir gerçeklik olmaya başladı. Şair Osman Özbahçe’nin şiir ve düşünce yazılarının bir araya geldiği Kurul Dışı’nda daha çok 40İkindi.com’da yayınlanmış yazıları yer alıyor. Bir kısım yazılar -diğerlerinde olduğu gibi- kaynak belirtilmeden yayınlandığına göre ilk kez bu kitapta yayınlanıyor olmalıdır.
Beş bölümden oluşan Kural Dışı’nda yayınlanmış yazıların garip bir bütünlük gösterdiğini söylemeliyiz. Yazar kitabını kendince bölümlemiştir doğan olarak, ama -biraz da gayriihtiyarî- internet ortamında yayınlanmış yazıları seçerek peş peşe okumaya sürükleniyoruz. Belki de bu yazıların üslûbu buna sevk ediyor. Hemen değinmeli ki, bir internet dergisinde yazarken üslûbu daha bir canlanıyor Özbahçe’nin, en azından farklılaşıyor; bu da o yazılar arasında kendiliğinden bir bütünlük izlenimi doğuruyor.
Özbahçe’nin düzyazılarında hızlı bir üslûp söz konusudur, fakat yazar çok sakin görünüyor aynı zamanda. Hükümlerinde cesur veya kararlı olduğunu gösteren “-dır” ekiyle biten cümleler ona bir sükûnet havası katıyor. Bir yandan da çocuksu bir yanı vardır bu üslûbun. Özbahçe’nin düzyazılarına sinmiş çocuksuluk ona ‘kural dışı’lık da kazandırıyor: Bir tür ironi. 1980’li yıllar şiir ortamının handikaplarından söz ederken “Kaportayı o biçim edenlerin şiiri!” (s. 68) deyiveriyor. “Seçimler geldi mi yaw?” diyor (s. 121). “Eğer İbrahim Çelik bu değildirlere takmazsa ben de neyim.” (s. 186) dahi diyor. Bir yazısının başlığı; “Ayağınızı denk alın, yakarım!” (s. 32) biçimindedir.
Yeni, hatta yepyeni Türk Şiiri ve sorunları üzerinde ciddî anlamda kafa yoran bir şair ve yazardır Osman Özbahçe. Alanı iyi tanıyor, çünkü takip ediyor. “Genç Şair, Geber!” başlıklı bölümde şikâyetçi olduğu “eleştiri yokluğu, yoksunluğu ve düşmanlığı”nı günümüz şiirinin “bir sasılığa uğramasının” iki önemli sebebinden bir olarak görüyor (s. 68). Bu sorun günümüz şiir ortamının olduğu kadar düşünce ortamının da önemli sorunlarındandır. Bu bölümdeki yazıların ağırlıklı olarak internet üzerinden yayınlanmış yazılar olması, Özbahçe’nin söz ettiğimiz üslûbunun parlayışına zemin teşkil etmiş görünüyor.
İsmet Özel’le ilgili yazıların müstakil bir bölüm teşkil ediyor oluşu (: İsmet Özel, Daima!) Özbahçe’nin Özel tarafından ortaya konulan şiire ve düşünceye özel bir önem atfediyor olduğunu netleştiriyor. Bu netlik “Adamın ak mı kara mı olduğu İsmet Özel’e bakılarak anlaşılabilir.” (s. 132) ifadesiyle doruk noktaya ulaşıyor. Özbahçe için İsmet Özel ne kadar önemli ise, şiir üzerine düşünen ve yazan; alandaki eleştiri yoksunluğunu yazdıklarıyla gidermeye çalışan bir şairin bu yönelimi de İsmet Özel için o kadar önemlidir aslında.
Dergilerin görünür kılma özelliğinin yanı sıra bazen gizleyici bir tarafı da olabiliyor. Sayfa düzeninden kaynaklanabiliyor bu; bir ay boyunca el altında / çantada olma rehavetinin verdiği aymazlıktan da… Özbahçe’nin takip ettiğim bazı dergilerdeki bazı yazılarının nasıl olup da gözümden kaçtığını başka nasıl izah edebilirim… Dergi takibi, içinde bir tür gaflet barındıran bir takip galiba.
Kural Dışı, bir şair olarak Özbahçe’nin poetik köklerine ilişkin ipuçlarını daha bir görünür kılıyor. İsmet Özel, Sezai Karakoç, Âkif, Necip Fazıl, Zarifoğlu üzerine değerlendirme ve değinileri dikkat çekicidir.
Özbahçe Kural Dışı ile Sağlam Şiir’ini tahkim ediyor.
(Ebabil Yayınları, 1. b., Ankara, Nisan 2007, 226 s.)
YUSUF TURAN GÜNAYDIN
[Dergâh, c. XVIII, Kasım 2007, S. 213, s. 21’de yayınlandı]